اسما اندکی صبر کرد وسپس حضرت فاطمه(س)را صدا زد ولی جوابی نشنید فهمید که روح حضرت زهرا (س)نزد پروردگارش شتافته است.

اسما گریبانش را پاره کرد وسراسیمه از خانه بیرون آمد در بیرون خانه امام حسن و امام حسین (ع) را دید.آنها گفتند مادرمان کجاست؟

اسما سخنی نگفت آندو سراسیمه وارد خانه شدند ودیدند که مادرشان رو به قبله دراز کشیده است.

امام حسین مادرش را حرکت داد ولی ناگهان متوجه شد که مادر بزرگوارش از دنیا رحلت فرموده اند.

اما حسن (ع)خود را روی مادر انداخت گاهی او را می بوسید وگاهی می گفت:ای مادر قبل از آنکه بمیرم با من حرف بزن.

امام حسین که مدام پاهای مادرش را می بوسید فرمود که :مادر جان من پسرت حسین هستم قبل از آنکه قلبم شکافته شود وبمیرم با من حرف بزن.

پس از مدتی اسما به امام حسن و امام حسین گفت:بروید نزد پدرتان و شهادت مادرتان را به او خبر دهید سپس این دو بزرگوار دوان دوان به سوی مسجد رفتند و خبر شهادت مادرشان را به پدرشان گفتند.

حضرت علی تا این خبر را شنید آنچنان دگرگون شد که بی حال روی زمین افتاد. افرادی که نزد او بودند مقداری آب به صورتش پاشیدند تا حضرت به هوش آمد وقتی که حالش خوب شد سراسیمه به سوی خانه آمد.(نقل شده است که در راه خانه از شدت ناراحتی چندین بار به زمین خورد).

وقتی حضرت علی  وامام حسن و امام  حسین به خانه رسیدند دیدند اسما در بالین حضرت زهرا نشسته وگریه می کند.

حضرت علی جامه از صورت فاطمه برداشت و وصیت نامه آن حضرت را در بالای سرشان دید.

در هنگام غسل کردن حضرت زهرا (س) حضرت علی (ع) ناگهان شنید که هاتفی در آسمان صدا میزند و می گوید :ای علی حسن و حسین را سینه ی مادرشان بلند کن که سوگند به خداوند این حالت آنها فرشتگان آسمان را به گریه انداخت.

*(اسما یکی از کنیزان حضرت زهرا(س) بوده است)

نوشته از :

کتاب سیره و زندگانی حضرت فاطمه زهرا(س)