قسمتی از داخل غار با نور خورشید روشن می شود و قسمت های دیگر آن همیشه تاریک است.

حضرت محمد(ص)هر سال در ماه های رجب و رمضان خانه و زندگی خود را ترک می کرد و غار به پرستش خدا مشغول می شد.

به طور مسلم هدف از این عبادت ها و پرستش ها خود سازی و ایجاد آمادگی برای تخمل وظیفه ی سنگین رهایی بخشی انسان غوطه ور در جهل و خرافات بود.

حضرت محمد(ص)در سن 40 سالگی در حالی که مشغول عبادت و غرق در تفکر در نظام آفرینش بود فرشته ی وحی بر او نازل شد .لوحی در دست داشت و به او اصرار می کرد که بخوان !

او در پاسخ به فرشته ی وحی گفت:مرا یارای خواندن نیست!(یا گفت:چه بخوانم؟)

بار دیگر فرشته ی وحی او را فشرد و دستور خواندن داد.او باز همان پاسخ را داد.بار سوم که فرشته ی وحی سخن خود را تکرار کرد او از حضرت محمد(ص)همان پاسخ را شنید.

در این شرایط ناگهان حجاب ها و پرده هایی که مانع از خواندن لوح می شد کنار رفت و او در خود توان و یارای خواندن لوحی را مشاهده نمود.که در آن چنین نوشته بود:

(( اقرا باسم ربک الذی خلق خلق الانسان من علق....))

بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید. انسان را از خون بسته یی خلق کرد.(علق آیات 1 تا 5)

قلب حضرت محمد(ص) به نور وحی روشن شد وآنچه را از فرشته ی وحی آموخته بود بر صفحه ی لوح ضبظ گشت.

فرشته او را با جمله ی:ای محمد تو رسول خدایی و من فرستاده ی پروردگارت جبرئیل هستم.خطاب نمود.

عید مبعث رو به همه ی مسلمانان جهان تبریک می گیم.

مرحوم شیخ کلینی از امام صادق روایت کرده است که فاطمه بنت اسد همسر ابو طالب برای مژده ی ولادت حضرت محمد(ص) نزد شوهرش آمد . ابو طالب گفت:سی سال صبر کن تا تو را فرزندی مانند وی - جز در پیامبرای -مژده دهم.(اصول کافی ج 1 ص 452)