با دلاوری های سربازان اسلام قلعه ها یکی پس از دیگری  وبا سختی  و کندی سقوط می کرد ولی قلعه ی  قموص که بزرگترین دژ ومرکز  شجاعان یهود بود همچنان مقاومت می نمود  و مجاهدان اسلام  قدرت تصرف آن را نداشتند.وسر درد شدید رسول خدا (ص) نیز مانع شده بود که خوددر صحنه ی نبرد حاضر شود.

از این رو هر روز پرچم را به دست  یکی از مسلمانان می داد و ماموریت فتح قلعه را به وی محول می کرد. ولی آنها یکی پس از دیگری بدون پیروزی بر میگشتند.روزی پرچم را به دست ابوبکر و روز بعد به  عمر داد و هر دو بدون  اینکه پیروزی به دست آورند بر می گشتند.

تحمل این وضع برای رسول خدا(ص) بسیار سنگین بود.

حضرت با مشاهده ی این وضع فرمود:

فردا پرچم را به دست کسی خواهم داد که خداوند این دژ را به دست او می گشاید کسی که خدا  و رسولش را دوست دارد و خدا و رسول خدا(ص) او را دوست دارند.*(سیره پیشوایان به نقل از استیعاب فی معرفه الاصحاب)*

آن شب یاران رسول خدا (ص) در این فکر بودند که  فردا پیامبر پرچم را به دست چه کسی خواهد داد؟

هنگامی که خورشید طلوع کرد سربازان اسلام گرد رسول خدا (ص) جمع شدند و هر کدام امیدوار بودند که حضرت (ص) پرچم را به دست او بدهد.

در این لحظه پیامبر (ص) فرمود :علی کجاست؟

گفتند:به درد چشم مبتلا شده و استراحت می کند.

پیامبر فرمود:علی را بیاورید!

وقتی علی(ع) آمد حضرت برای شفای چشم او دعا کرد وبه برکت دعای پیامبر علی(ع) بهبود یافت

انگاه پرچم را به دست او داد.

علی(ع)فرمود:ای رسول خدا (ص)!آنقدر با آنان می جنگم تا اسلام بیاورند!

پیامبر فرمود:به سوی آنان حرکت کن و چون به قلعه ی آنان رسیدی ابتدا آنان را به اسلام دعوت کن!به خدا سوگند ! اگر خدا یک نفر را به دست تو هدایت نماید بهتر از آن است که دارای شتران سرخ موی باشی.*(سیره پیشوایان به نقل از سیره ی ابن هشام جلد 3)*

علی(ع) رهسپار این ماموریت شد و آن قلعه محکم و مقاوم را با شجاعتی بی نظیر که تفصیل آن در همه تواریخ آمده فتح نمود.

حضرت علی همراه و همراز پیامبر بود و در همه جنگ ها (فقط به غیر از یک جنگ )شرکت داشت.

 ویکی از جنگ هایی که در آن حضور داشت جنگ خندق بود .که خلاصه آن به این شرح است.

در این جنگ حضرت علی با یکی از نیرومند ترین مرد عرب به جنگ پرداخت.عمرو بن عبدود از خندق پرید و گفت که کسی هست که با من به جنگ بپردازد .وفریادهایی میکشد وگفت آنقدر فریاد زدم گلوی گرفت و مسلمانان را وحشت فرا گرفت و در این میان فقط حضرت علی حاضر به جنگ بود.

هر بار که برای مبارزه بلند می شد از رسول الله می خواست که به میدان برود.ولی پیامبر موافقت نمی کرد این کار سه بار تکرار شد.

آخرین بار علی اجازه مبارزه خواست پیامبر به علی فرمود این عمرو بن عبدود هست علی عرض کرد من هم علی هستم سرانجام رسول الله موافقت فرمود و شمشیر خود را به او داد وامامه بر سرش بست و برای او دعا کرد.

علی که به میدان جنگ رهسپار شد پیامبر فرمود تمام اسلام در برابر تمام کفر قرار گرفته است این بیان به خوبی نشان می دهد که پیروزی یکی از این دو نفر بر دیگری پیروزی کفر وایمان یا ایمان بر کفر است.

علی پیاده به طرف عمرو شتافت چون مقابل او قرار گرفت فرمود : تو با خود عهد کرده بودی  یکی از 3 در خواست مردی از قریش را بپذیری او گفت چنین است علی گفت نخستین در خواست من این است که اسلام را بپذیری گفت از این خواسته بگذر.علی فرمود از جنگ صرف نظر کن و کار حضرت محمد را به دیگران واگذار .گفت من نظر کرده ام که انتقام خود را از محمد نگیرم بر سرم روغن نمالم علی فرمود پس برای جنگ از اسب پیاده شو . عمرو گفت گمان نمی کردم که هیچ عربی چنین تقاضایی از من بکند دوست ندارم تو به دست من کشته شوی زیرا با پدرت دوست بودم برگرد تو جوانی.

علی فرمود من دوست دارم تو را بکشم.عمرو از گفتار علی خشمگین شد با غرور از اسب پایین آمد.اسب خود را پی کرد و به طرف علی حمله برد و جنگ سختی بین شان در گرفت. 

عمرو در فرصتی مناسب ضربت سختی بر سر علی زد علی ضربت او را باسپر دفع کرد ولی سپر دو نیم شد وسر آن حضرت زخمی شد.

در همین لحظه علی فرصت را غنیمت شمرده و ضربتی محکم بر او فرود آورد.و وی را نقش زمین ساخت گرد و غبار میدان جنگ مانع از آن بود که دو سپاه نتیجه مبارزه را از نزدیک ببینند. ولی

ناگهان صدای تکبیر علی بلند شد بانگ شادی از سپاه اسلام برخواست و همه فهمیدند علی قهرمان بزگ عرب مغلوب کرده است.