شهادت حضرت حمزه سیده الشهدا (ع) را به همه مسلمانان تسلیت میگویم

نوشته شده توسط : هادی رستمی

نظرات ديگران [ نظر]

حضرت حمزه (ع)

نوشته شده توسط : هادی رستمی

نظرات ديگران [ نظر]

شهادت حضرت حمزه سید الشهدا(ع)

حضرت حمزه سیدالشهدا
در «اعیان الشیعه» مى خوانیم : نام او، قبل از اسلام و بعد از اسلام حمزه به معناى شیر یا شدت بود، به فرمان پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله لقب او «اسداللَّه» و «اسدرسوله» و «سیدالشهدا» گذاشته شده.
حضرت حمزه در سال دوم بعثت اسلام آورد و همراه پیامبر عزیز صلى الله علیه وآله هجرت نمود. او از نامداران قریش بود، همین که شنید ابوجهل توهین و جسارت به پیامبر صلى الله علیه وآله کرده، با شدت ناراحتى وارد مسجدالحرام شد، دید که ابوجهل در کنار کعبه نشسته است با کمان خود چنان بر سر او زد که شکافته شد و گفت: من دین محمد صلى الله علیه وآله را پذیرفته ام، چرا به او توهین کرده‏اى مسلمان شدن حمزه، در قدرت اسلام و جلوگیرى از آزار پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله نقش مهمى داشت. پیامبر صلى الله علیه وآله میان حمزه و زیدبن‏حارثه برادرى برقرار کرد.
حضرت على علیه السلام مى‏فرمود: اى کاش، بعد از رحلت پیامبر اسلام، دو یار همچون جعفر طیار و حمزه داشتیم.
حمزه در سال اول هجرى پرچمدار رسول اللَّه صلى الله علیه وآله در جنگ بواط و جنگ بنى‏قینقاع بود (240) .
حمزه در جنگ بدر، افراد متعددى را به هلاکت رساند.
حمزه در احد به هر سو حمله مى‏کرد، دشمن را تار و مار مى‏نمود.
رسول خدا صلى الله علیه وآله همین که بدن مقدس حمزه را در احد قطعه قطعه دید، تصمیم گرفت (241) که 70 نفر از مشرکان را به این سرنوشت برساند، ولى آیه نازل شد که: «هرگاه خواستید مجازات کنید، فقط به مقدارى که به شما تعدّى شده، کیفر دهید نه بیشتر از آن، و اگر صبر و شکیبایى کنید، این کار براى شکیبایان بهتر است» (242) . بعد از نزول آیه شریفه، بلا فاصله پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله گفت: «صبر مى‏کنم، صبر مى‏کنم». با اینکه براى پیامبر زمانى سخت تر از هنگامى که بدن مبارک حضرت حمزه را با آن وضع در میدان دید، وجود نداشت ولى بخاطر رضاى خداوند چنان صبر و بزرگوارى از خود نشان داد که قابل بیان نیست.
همین مشرکان مکّه که در احد، آن چنان رفتار کردند، بعد از چند سال (روز فتح مکّه) به فرمان رسول گرامى صلى الله علیه وآله مورد عفو عمومى قرار گرفتند. اگر رفتار مشرکان را در احد، کنار رفتار پیامبر صلى الله علیه وآله با مردم مکّه قرار دهیم عواطف و بزرگوارى و انسانیت را مشاهده مى‏نماییم.
حمزه شهیدى است که امام سجاد علیه السلام در خطبه مسجد شام (بعد از شهادت امام حسین علیه السّلام) به خویشاوندى او افتخار نمود (243) .
حمزه به فرمان پیامبر بزرگوار صلى الله علیه وآله در بعضى جنگها فرمانده بود و با تهدیدات خود، جلوى سوء قصدها و توطئه‏ها را نسبت به پیامبر عزیز صلى الله علیه وآله مى‏گرفت. (244)
حمزه کسى است که در جنگ بدر، یکى از سرکردگان ارتش کفر را که به قدرت خود مغرور بود، هلاک نمود. (245)
حمزه کسى است که روز قیامت بر مرکب رسول خدا صلى الله علیه وآله سوار مى‏شود. (246)
حمزه کسى است که فاطمه زهرا علیها السلام هر هفته به زیارت قبر او رفته، اشک مى‏ریخت. (247)
حمزه کسى است که پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله درباره‏اش فرمود: هر کس مرا زیارت کند، ولى به زیارت حمزه نرود، جفا کرده است. (248)
حمزه شهیدى است که سینه‏اش را بعد از شهادت، شکافته، جگرش را بیرون آوردند و جویدند، گوش و بینى و دست و پاى مبارکش را قطعه قطعه نمودند. (249)
پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله لباس خود را از تن بیرون آورد و بر روى جنازه قطعه قطعه شده حضرت حمزه انداخت. (250) وقتى که صفیه خواهر حمزه (عمه رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله) به احد آمد تا بدن برادر شهیدش را ببیند، پیامبر اکرم به فرزند صفیه گفت: مادرت را منصرف کن. آن بانوى اسلام گفت: من مى‏دانم؛ برادرم شهید شده است و بدن مبارکش را قطعه قطعه کرده‏اند، مى‏توانم صبر کنم، این شهادتها در راه خدا کم است، ما از این پیشامد، خشنودیم و صبر کرده و در راه خداوند متعال به حساب مى‏آوریم، پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله که روحیه را آنقدر بالا دیدند، اجازه دادند که خواهر بر سر جنازه برادر حاضر شود، ولى در عین حال رسول خدا صلى الله علیه وآله دست مبارکش را بر قلب این بانو (که عمه اوست) گذارد، خواهر گریه‏ها کرد، رسول خدا صلى الله علیه وآله هم گریه کرد، ولى جمله‏اى برخلاف رضا و تسلیم نگفت. (251)
پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله هفتاد و دو بار، بر بدن حمزه نماز خواند به این ترتیب که اول بر حمزه نماز خواند، سپس هر یک از شهدا را که مى‏آوردند در کنار بدن مقدس حمزه قرار مى‏دادند و پیامبر صلى الله علیه وآله بر هر دو نماز مى‏گزاردند. (252)
حمزه کسى بود که رسول خدا صلى الله علیه وآله درباره‏اش فرمود:
«احبُّ اَعمامى الىَّ حمزةُ». (253) حمزه شهیدى است که پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله همین که دید، زنان مدینه براى سایر شهدا عزادارى و گریه مى‏کنند، با چشمان اشکبار فرمود:
«لکِنْ حَمزةُ لا بَواکىَ لَهُ» (254) ، «حیف، که براى عموى شهیدم گریه کننده‏اى نیست».
زنان مدینه از آن پس براى حمزه به قدرى عزادارى کردند که رسول خدا صلى الله علیه وآله در حق آنان فرمود: به خانه‏هایتان برگردید، خداوند پاداش این عزادارى شما را با رحم و الطاف خود جبران کند، انصافاً حق یارى را ادا نمودید. (255)

نام شهداى اُحد
مرحوم علامه امینى (ره) در «الغدیر» (256) ، و ابن هشام در سیره‏اش (257) ، نام تمام شهداى اُحد را به این ترتیب نوشته‏اند:
1 - حمزة بن عبدالمطلب.
2 - عبداللّه بن جحش.
3 - مُصعَب بن عُمیر. (258)
4 - عُمارة بن زیاد.
5 - شمّاس بن عثمان.
6 - عمرو بن معاذ. حبیب بن زید.
7 - حارث بن انس.
8 - سلمة بن ثابت.
9 - رفاعة بن وقش.
10 - حسیل بن جابر.
11 - صیفى بن قبطى.
12 - عمرو بن ثابت.
13 - ثابت بن وقْش.
14 - حارث بن اوس.
15 - ایاس بن اوس.
16 - عبید بن التهان.
17 - حبیب بن زید.
18 - یزید بن حاطب.
19 - ابوسفیان بن حارث.
20 - ابوحیة بن مسلمه.
21 - عبداللّه بن جبیر.
22 - ابوسعید بن خیثمه.
23 - حباب بن قبطى.
24 - عباد بن سهل.
25 - عمرو بن قیس.

نوشته شده توسط : هادی رستمی

نظرات ديگران [ نظر]